Bitkiyi toprağa bağlayarak topraktan su ve minerallerin alınmasını diğer organlara doğru taşınmasını sağlar.
Bazı bitkilerde besin depolar.
Toprak içinde yerçekimi doğrultusunda büyür.
Kök uçlarındaki büyüme bölgesinde meristem hücreleri bulunur ve mitoz bölünmeler geçirerek kökün sürekli uzamasını sağlar.
Boyuna kesit alınan bir kökte dört bölge bulunur; kaliptra, bölünme bölgesi, uzama bölgesi ve olgunlaşmabölgesidir.
Olgunlaşma bölgesinde emici tüyler bulunur topraktan en iyi şekilde faydalanmayı sağlar.
Uzama bölgesindeki hücreler boyca uzayarak kökün daha hızlı büyümesi sağlanır.
Bölünme bölgesinde meristem hücreleri bulunur ve sürekli mitoz bölünme geçirerek büyümeyi sağlar.
Bölünme bölgesinin ucunda kaliptra adı verilen bölge bulunur. Kaliptra kök ucundaki meristem hücreleri korur ve kökün toprakta ilerlemesini kolaylaştırır.
Kökün enine kesiti alındığında dıştan içe doğru; epidermis, korteks, endodermis ve merkezi silindir bulunur.
Kökte epidermis dışında kütikula tabakası bulunmaz.
Korteks parankima hücrelerinden oluşur.
Endodermis korteks ve merkezi silindir arasında bulunan tek sıralı hücre tabakasıdır ve madde girişini kontrol eder. Emici tüylerin aldığı su ve minerallerin seçilerek geçmesini sağlar. Endodermisin hücre duvarı süberin ile kaplıdır ve bu kısım kaspari şeridi olarak adlandırılır. Kaspari şeridi suya geçirimsizdir. Kaspari şeridi, su moleküllerini belirli bölgelerden geçmeye zorlayan bir bariyerdir.
Merkezi silindirde iletim demetleri bulunur.
Merkezi silindirin dış tabakasına periskl denir. Canlı, ince çeperli parankima hücrelerinden oluşur
Tek çenekli bitkilerde merkezi silindirde iletim demetlerinin bulunduğu öz bölgesi vardır.
Çift çenekli ve açık tohumlu bitkilerde merkezi silindirde iletim demetleri arasında kambiyum vardır.
Kambiyum belirli dönemler yeni iletim demetlerini oluşturur ve enine kalınlaşmayı sağlar.
Kambiyum merkeze doğru ksilem, çevreye doğru floemleri oluşturur ve ksilem ortada yıldız şeklinde dizilir.
Bitkilerde saçak ve kazık kök olmak üzere iki çeşit kök bulunur.
Saçak kök buğday, arpa gibi bitkilerde, kazık kök havuç, fasulye gibi bitkilerde bulunur.
2.Gövde:
Bitkinin, yaprak, meyve, tohum, çiçek gibi kısımlarını taşır ve dal, sürgün gibi yapılar bulundurur.
Madde iletimini sağlar.
Bazı bitkilerde besin depo eder.
Gövdede yan dalların oluşumunu sağlayan bölgelere yanal tomurcuk denir.
Tepe tomurcuğu sayesinde bitki boyca uzar.
Otsu ve odunsu olmak üzere iki çeşit gövde bulunur.
Tek çenekli bitkilerde genellikle otsu gövde bulunur.
Otsu gövde en dışta epidermis, epidermis altında parankima dokusu bulunur.
İletim demetleri düzensiz dizilmiştir.
Çift çenekli otsu bitkilerde ise en dışta epidermis, epidermisin altında korteks ve en içte merkezi silindir bulunur.
Kortekste parankima, kollenkima ve sklerenkima dokuları vardır.
Merkezi silindirde kambiyum bulunur ve iletim demetleri düzenli dizilmiştir.
Merkezi silindirde kökün aksine parankima dokusundan oluşan öz bölgesi bulunur.
Çift çenekli otsu bitkilerde bunlara ek olarak en dışta periderm bulunur.
3.Yaprak:
Fotosentez, terleme ve gaz alışverişini gerçekleştirir.
Yaprak dökümü ile boşaltımı sağlar.
Bir yaprak; yaprak ayası ve sapından oluşur.
Yaprak ayası bitkinin yaşadığı bölgeye göre değişiklik gösterir.
Kurak bölgelerde küçülerek su kaybını azaltır.
Nemli bölgelerde geniş yüzeylidir.
Tek çenekli bitkilerde boyuna çift çenekli bitkilerde ağsı damarlanma görülür.
Yaprak ayasından enine kesit alındığında, alt ve üst yüzeyinde epidermis tabakası ve bu tabakalar arasında palizat ve sünger parankiması hücrelerinin ve iletim demetinin bulunduğu mezofil tabakası vardır.
Stoma sayısı alt epidermiste daha fazladır.
Kütikula tabakası yaprağın üst kısmında daha kalındır.
